Pomnik Powstania Warszawskiego

Najważniejszy pomnik powojennej Warszawy musiał czekać na realizację przeszło czterdzieści lat. Mimo licznych konkursów, udziału najwybitniejszych artystów i wielu świetnych projektów , władze komunistyczne nie dopuszczały do wystawienia pomnika upamiętniającego Powstanie Warszawskie 1944 roku. Próbowano pomniejszyć wagę bohaterstwa uczestników powstania. Oprócz sporów ideowych ważną rolę odegrały tu także kwestie artystyczne – jaką formę powinien on przyjąć – realistyczną czy abstrakcyjną? Ostatecznie 12 kwietnia 1988 roku podjęto decyzję o realizacji pomnika na Placu Krasińskich , wg projektu Wincentego Kućmy i Jacka Budyna.

Budowę pomnika poprzedziła zbiórka pieniędzy i surowców potrzebnych do jego wykonania. Pomnik tworzą dwie grupy posągów: jedna grupa powstańców broni barykady , druga natomiast schodzi do kanałów. Pomnik zlokalizowany jest bowiem w pobliżu włazu kanałowego, przez który 1 i 2 września powstańcy ewakuowali się ze Starego Miasta do Śródmieścia.

Pomnik Powstania Warszawskiego jest jedną z największych tego typu rzeźb w Polsce i jedną z najczęściej oglądanych przez turystów. Został on odsłonięty 1 sierpnia 1989 roku. Był miejscem historycznych wydarzeń. To tutaj właśnie podczas uroczystości 50 rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego w 1994 prezydent Niemiec Roman Herzog jako pierwszy Niemiec w historii przeprosił Polaków za zbrodnie dokonane przez Niemców w czasie II wojny światowej. Herzog powiedział również,

że:

„To wywołuje w nas Niemcach wstyd, że nazwa naszego kraju i narodu jest już na zawsze związana z bólem i cierpieniem, które zostało zadane milionom Polaków”.

Tłem pomnika jest wybudowany w 1999 Gmach Sądu Najwyższego Rzeczypospolitej Polskiej.

Jeżeli pomogłam lub zaciekawiłam proszę polub mnie na FB